Rachel

Neska bat etorri zen leku oso urrunetik eta erakutzi zigun nolakoa zen horko bizitza.Kosta marfilekoa zen, hau Afrikan aurkitzen da eta leku pobrea da baina gutxienez ikastolak dituzte.Horko ikastoletan ez da emen besala, bertan klase batean igual 40 ikaskide zeuden eta hemen bitartean bakarrik 20 edo 30 daude.Pixka bat ezberdina zen eta klaseak oso pobreak ziren bakoitzan beren jatorrizko hiritatik zetorren oinarrituta bere jantzi tradizionala eramaten zuten egun berezietan.Adibidez Rachelek jantzi luze bat eramaten zuen eta ere buruan txapel bat bezalako zapi arraro bat zeraman.Asko guztatu zitzaigun bertako eta Rachelek emandako txarla:)

Sersoren txarla

Egun batzuk atzera neskato bat Ruth izenekoa gure klasera etorri zen eta azaldu zigun izena izatearen importantsia.Nik hau(Raquel) oso ondo jakiten bukatu nuen klaseko irakaslea klasetik atera zidalako esaten zuelako nik izena ez nuela eta ezin nuela eser egin izanik gabe.Orduan klaseko batek(Ainhoa) brometan zebiltzala ezan zuen nirekin zeudela orduan jon ezan zuen ONG bat zela eta lagundi behar zidala izan bat izateko.Orduan nirekin etorri zen eta jaiotako leku bat izen bat eta DNI.an atera behar den guztia jarri zidan.HOrtik ahurrera Rosa deituko nintzen:HOri eta gero berriro klasera sartu ginen baina hitz egin nuen eta en nituenez besteen eskubideak klasetik (Hiritik)bota zidaten eta bueltatzekok firmak artu behar nituen.Oso polita izan zen baina ere zentitu nintzen pixka bat tzarto klasetik botatzean.

Iqbal Masih

Iqbal lau urte zuela, bere gurasoak fabrika gatera eraman zuten, bere anaia nagusiak ezkondu nahi zuelako, eta horretarako dirua behar zuten. Iqbal beste anai batekin joan zen fabrikara. Baina bere aita bakarrik seireun rupiak atera zituen Iqbalengatik.

Bertan lan asko egiten zuten, eta batzuetan hamabi ordu baino gehiago lan egin behar zuten. Lan asko eta asko egiten zuen alfombrak egiten, eta hori bere gorputzari kalte egin zion. Hamabi urte zeukanean, seiko ume bat diruditzen zuen. Bere gurasoak deuda gehiago zeuzkaten, eta 13000 rupietara ailegatu zen préstamo hori. Iqbal maltrztatua izan zen, eta batzuetan telarean enkadenatua egon zen.

Hamar urtekin, Iqbal alde egin zuen fabrikarengatik, eta poliziarengana Joan zen bere egoera haiei esateko, eta zerbait egitea. 1994. urtean, Reeboken premio bat irabazi zuen, baina Reebok umeak maltratatzen zituen. Iqbal oso famatua egin zen, eta sari asko irabazi zituen.

Iqbal ez zeukan beldurra gauzak esateko, edo zerbait denuntziatzeko. Baina bazegoen jendea ez zuela nahi Iqbal bizitzean nahi, kaltea egiten ziotelako. Iqbal haiei denuntziatzen bazuten, akabo negoziora, eta ez zuten nahi ondo lan egitea, bestela diru gutxiago irabaziko zuten, orduan, Iqbal ez bizirik egotea esan zuten.

Iqbal os pozik zegoen bere bizikletan egun batean, 1995ko apirilaren 16an, norbaitek eskopeta batekin zegoen eta hil egin zuen.

Emakume eta gizonen arteko berdintasunaren alde

Lehenengo jokuan ikusi dugu zein diren egingo ditugun gauzak mundua hobetzeko eta pertsona guztiak hobeto egoteko, gerrak ez gauzatzeko, gure propositoak...

Bigarrenean, aldiz, ggizonen eta emakumeen salarioak ez direla justuak. Batzuetan emakumeak gizonak baino ordu gehiago lantzen dugu eta ehuneko hogei portzentua gizonek emakumeek baino gehiago lortzen dute.

Gure elkarbizitza

23 eta 24 an elkarbizitzan egon gintzen agurainen,bertan gauza asko egin genitueen oso ondo pasatu genuen,ni gutxienes,ere bertan pertsona batzuk ezagutu genituen,nik lehen bakarrik pasillotik ikusten nituen batzuei baina orain lagunak gara eta oso pozik nago Agurainera joateagatik eta berriro errepikatuko nuke,benetan.

Familia izatearen eskibudea

Herenegun familia izatearen ezkubidearen txarla bat izan genuen.Bertan gusre ezkubide batzuk esan genituen gure familiaren pertakideak gurekin ondo egoteko.Gero beste ume batzuei gertatzen zaien gauzak ezan ziren.Nik uste dut txarla hauek oso ondo estortzen zaizkigula ezta?Beno ba hau izan zen guztia. Agur!!

BIDEOA

3.hiruilabetea

Kaixo!Beno ia 3. evaluaketan eta azkenean gaude.Gutxi falta da kurtxoa bukatzeko eta gogor jokatu behar dugu.Entrada hau eta gero 3. hiruilabeteko artikuluak aurkestuko ditugu.Agur eta Irakurri blog asko ee...

Eskubidea familia bat izateko.

Atzo etorri zen andre bat familiaren eskubideak erakutsi ziguna. Lehenengo, marrazki bat egiteko esan zigun, baina zen marrazki horiek oso simpleak direnak, piktogramak hain zuzen. Gero, ipuin bat irakurri zigun, "Una familia muy normal" deitzen zena, eta hor ikusi genuek familiako partaide guztiak etxeko lanak egiten zutela, adibidez aitak lizatzen zuen, eta amak arropa garbitzen zuen bere semeak platerrak garbitzen zuenean.

Bigarren orduan andre hori ekarri zuen paperezko kartulina batean umeok dauzkagun eskubideak eta erresponsabilidadeak. Hori ikusi eta gero, guk idatzi genuen paper batean uste ditugun eskubideak eta erresponsabilitateak. Hitzengiten arizena berak use zuena esten zuen, eta besteok gauza berdina idatzi bagenuen eskua altzatu behar genuen ikusteko beste batzuk zuk pentsatzen duzuna ipintzen dutela. Azkenean nkartulinan ipintzen zuena paper horren atzetik kopiatu genuen egun batean guk dauzkagun eskubideak eta erresponsabilitateak berriro gogoratzeko.

Gure bloga:

Blogako egileak:Ana eta Rquel

Komentati dutenak:

Ainhoa= 1

ഗുരെഃഎഋ

Nori eraman behar diegu bildu ditugun zergak?

Orain beti pentsatzen dugu Afrikan, Asian edo leku hauetan oso txarto bizitzen direla, miserian daudela eta pobrezia asko dagoela, ez dutela janaririk edo horrelako gauzarik. Baina orain jende askori kanporatu dituzte lanetik, eta ere pobrezia asko dago, diru gutxi ordaintzen dituztelako enpresak, eta abar. Guk beti eraman dizkiego janaria eta dirua herrialde pobreetara, baina inoiz ez dugu pentsatu hemen dagoen jendea, horregaitik urte honetan gure ikastetxeak janaria emango diegu Gasteizeko jende pobrea dena eta jantoki publikoetan jaten duenei. Bakarrik janaria emango diegu, eta dirua, Afrikara eramango dugu, Kongora hain zuzen.

DESNUTRIZIOA

Orain asko hitz egiten da elikadura faltako gauzeiz. Egia da ume eta pertsona asko desnutrituta daudela ez dutelako dirua janaria erosteko. Oso tristea da guk emen hain hobeto egotea, nahi badugu gominolak, patatak edo horrelako gauzak izatea eta beraiek ez izatea ezta dilista txiki batzuk ere.

Beti pentsatzen dugu guk daukagunez janaria, mundu guztia izango duela, baina ez da horrela, ez. Jende asko hiltzen ari da ez dutelako dirua janaria erosteko, eta guk bakarrik interesatzen zaiguna arropa polita eramatea, ordenagailua edo teknologiako gauzak izatea edo horrelako gauza guztiak izatea. Baina orain UNICEF eta horrelako ongak umeei eta pertsonei laguntzen diete desnutrizioa kanporatzeko, eta duaren gabe egiten dute hau guztia, hau bai dela jendea hau!

Bakearen eguna

Bakearen egunean egin genuena izan zen lehenengo goizeko bederatzietan ikaskide guztiak jaitzi ginen parakaidas batzuekin eta denok batera gorantz bota genuen nik (Raquel) ez nuen goian egoteko suertea izan baina egon ziretenak esan zidaten izugarria zela.Geroago kurtzo guztiak gure eskuen zinadura jarri genuen panel batean margo askorekin.Azkenean errekreoa izan genuen eta azkenik eta bukatzeko Virgen Blancara joan ginen bakearen akto bat egiteko.Honetarako bakarrik esoko ikaskideak joan ginen, baina ikastola asko egon ziren.

Hor globo patzuk askatu zituzten eta gure ikastetzekoek gauzatzo bat irakurri zuten denon aurrean.

Amaia Mogredoren bisita

Amaia Mogredo etorri zen guri kontatzeko nola bizitzen diren Kongon pertsona guztiak. Amaia esan zigun beraien etxeak ez direla ladreiluz egindakoak, lokatzarekin egiten dituzte. Teilatua egiteko, lastoa ipintzen dute, horrela euria egiten badu ez dira bustitzen. Lan asko egiten dute agunean zehar, eta bakarrik ematen dute hiru euro egun batetatik bakarrik. Horregaitik gauzak oso merkeak dira, adibidez saku bat ikatzezko hamar kiloekin. Ere, gorputzeko gauza batez operatu nahi baduzu zuk erkosi behar dituzu medikuarentzako eskularruak eta gauza guztiak ebakuntzarako. Haurdun bazaude eta erdituko baduzu ere mateialak erosi eta medikuari ordaindu behar diozu. Beraiek edaten duten ura ez da guztiz edangarria, eta ez dute elektrizitatearik etxean.

Zer egiten dute ongan

1945 urtean,Naciones Unidas gutuna ikuskatu zuen Organizaciones NO Gubernamentales existitzen zela XIX garaian egin zirela. Beraien ekintza interbenzioak inpulsatzea projektuen bidez, projektu hoiek garatzea eta jendearen lanaren esker alturista ezaugarriak. Hezkuntza, ingurune naturala edo solidaridatu dira zenbat gauza egiten duten.


Aurkitu dugu horri honetan:http://ong.consumer.es/vias-de-solidaridad/

ongen ekintzak

Gobernuz Kanpoko Erakunde edo GKE bat administrazio publikoarekiko edo gobernuarekko independentea den entitate pribatua da.

GKEak, batez ere, herrialde garatuetan sortzen dira; izan ere, ikasle mugimenduetan, sindikatuetan, talde politikoetan parte hartzen duen pertsona-kopururik handienak han izaten baitira. Halaber, han hazi da gehien GKEren batean lankidetzan aritzen diren boluntarioen kopurua. Gazte eta heldu askok beren aisialdiko denboraren eta energiaren zati bat lankidetzan aritzen diren horiengandik ikasten ematen dute, eta, aldi berean, esperientzia bereganatzen dute.

Bestalde, gutxiago garatuta dauden herrialdetan ,esaterako, Afrikan, Asian eta Latinoamerica, neurri txikiagoko talde eta entitate ugari sortu dira; beren ingurunean bizi-kalitatea hobetu nahi duten herri-mugimenduak dira.

Guerrak Israelen

Isrraelen horaindik gerrak bizitzen dira gaur egin ditu 5 egunak eta momentuz 385 emakume eta 1800 gizon agertu dira bizitzarik gabe hau da hau.
Palestinako bizatanleak ez dute ikusten gelditzeko eta bakea egoteko momentua,horaindik ez dugu ikazten denak errespetatzera naihao dugu bonbak hitz egitea baino.
hau bukatu behareta laguntzeko blg hau idatzi dugu gure irakurleek honetan pentrzatzeko eta bere ideak aurkesteko.

urte berri on!

2009ko urtean besteen eskubideak baloreatzea espero dugu.

Agur esan 2008ra eta agurtu 2009a, urte hau oso luzea izango da besteak bezala baina gauza asko publikatuko ditugu blog honetan.

HIES

HIESa, askoren esanetan XX mendeko izurria, alarma asko sortzen duen gaitza da.

Maila zientifikoan iluntasun eta eztabaida asko daude, HIESari buruz baino gehiago, Giza Inmunoeskasia Birus (GIB) delakoari buruz. Baina arrazoiren baterengaitik, eztabaida hori ez da gauzatzen.

Pazienteetan panikua da nagusi, HIES = heriotza, eta horregaitik kontuz ibiliko gara artikulu honetan. Alarmismoan sartu barik informazio kontrastatua ematen saiatuko gara, beti ere irakurlea informazioa bere kontura bilatzeko animatuz. Izan ere, HIES gaixoak ez luke bere osasunaren ardura, ardura hain inportantea, itsu-itsurik inoren eskuetan utzi beharko, izan ofizial, izan disidente. Osasun profesionalok lagundu baino ezin dugu egin: osatzen dena, baina, pazientea bera da, eta tratamendu batzuek edo besteek jarraitzeko erabakia berea da bakar-bakarrik.

Irakurle: ez sinistu beraz artikulu honetan guk diogun ezer. Zalantza metodikoa erabiltzea da gura aholkua: informatu zaitez zuzeneko iturrietatik, eta zuk zeuk erabaki jarraipidea. Zorte on.