Rachel

Neska bat etorri zen leku oso urrunetik eta erakutzi zigun nolakoa zen horko bizitza.Kosta marfilekoa zen, hau Afrikan aurkitzen da eta leku pobrea da baina gutxienez ikastolak dituzte.Horko ikastoletan ez da emen besala, bertan klase batean igual 40 ikaskide zeuden eta hemen bitartean bakarrik 20 edo 30 daude.Pixka bat ezberdina zen eta klaseak oso pobreak ziren bakoitzan beren jatorrizko hiritatik zetorren oinarrituta bere jantzi tradizionala eramaten zuten egun berezietan.Adibidez Rachelek jantzi luze bat eramaten zuen eta ere buruan txapel bat bezalako zapi arraro bat zeraman.Asko guztatu zitzaigun bertako eta Rachelek emandako txarla:)

Sersoren txarla

Egun batzuk atzera neskato bat Ruth izenekoa gure klasera etorri zen eta azaldu zigun izena izatearen importantsia.Nik hau(Raquel) oso ondo jakiten bukatu nuen klaseko irakaslea klasetik atera zidalako esaten zuelako nik izena ez nuela eta ezin nuela eser egin izanik gabe.Orduan klaseko batek(Ainhoa) brometan zebiltzala ezan zuen nirekin zeudela orduan jon ezan zuen ONG bat zela eta lagundi behar zidala izan bat izateko.Orduan nirekin etorri zen eta jaiotako leku bat izen bat eta DNI.an atera behar den guztia jarri zidan.HOrtik ahurrera Rosa deituko nintzen:HOri eta gero berriro klasera sartu ginen baina hitz egin nuen eta en nituenez besteen eskubideak klasetik (Hiritik)bota zidaten eta bueltatzekok firmak artu behar nituen.Oso polita izan zen baina ere zentitu nintzen pixka bat tzarto klasetik botatzean.

Iqbal Masih

Iqbal lau urte zuela, bere gurasoak fabrika gatera eraman zuten, bere anaia nagusiak ezkondu nahi zuelako, eta horretarako dirua behar zuten. Iqbal beste anai batekin joan zen fabrikara. Baina bere aita bakarrik seireun rupiak atera zituen Iqbalengatik.

Bertan lan asko egiten zuten, eta batzuetan hamabi ordu baino gehiago lan egin behar zuten. Lan asko eta asko egiten zuen alfombrak egiten, eta hori bere gorputzari kalte egin zion. Hamabi urte zeukanean, seiko ume bat diruditzen zuen. Bere gurasoak deuda gehiago zeuzkaten, eta 13000 rupietara ailegatu zen préstamo hori. Iqbal maltrztatua izan zen, eta batzuetan telarean enkadenatua egon zen.

Hamar urtekin, Iqbal alde egin zuen fabrikarengatik, eta poliziarengana Joan zen bere egoera haiei esateko, eta zerbait egitea. 1994. urtean, Reeboken premio bat irabazi zuen, baina Reebok umeak maltratatzen zituen. Iqbal oso famatua egin zen, eta sari asko irabazi zituen.

Iqbal ez zeukan beldurra gauzak esateko, edo zerbait denuntziatzeko. Baina bazegoen jendea ez zuela nahi Iqbal bizitzean nahi, kaltea egiten ziotelako. Iqbal haiei denuntziatzen bazuten, akabo negoziora, eta ez zuten nahi ondo lan egitea, bestela diru gutxiago irabaziko zuten, orduan, Iqbal ez bizirik egotea esan zuten.

Iqbal os pozik zegoen bere bizikletan egun batean, 1995ko apirilaren 16an, norbaitek eskopeta batekin zegoen eta hil egin zuen.

Emakume eta gizonen arteko berdintasunaren alde

Lehenengo jokuan ikusi dugu zein diren egingo ditugun gauzak mundua hobetzeko eta pertsona guztiak hobeto egoteko, gerrak ez gauzatzeko, gure propositoak...

Bigarrenean, aldiz, ggizonen eta emakumeen salarioak ez direla justuak. Batzuetan emakumeak gizonak baino ordu gehiago lantzen dugu eta ehuneko hogei portzentua gizonek emakumeek baino gehiago lortzen dute.

Gure elkarbizitza

23 eta 24 an elkarbizitzan egon gintzen agurainen,bertan gauza asko egin genitueen oso ondo pasatu genuen,ni gutxienes,ere bertan pertsona batzuk ezagutu genituen,nik lehen bakarrik pasillotik ikusten nituen batzuei baina orain lagunak gara eta oso pozik nago Agurainera joateagatik eta berriro errepikatuko nuke,benetan.

Familia izatearen eskibudea

Herenegun familia izatearen ezkubidearen txarla bat izan genuen.Bertan gusre ezkubide batzuk esan genituen gure familiaren pertakideak gurekin ondo egoteko.Gero beste ume batzuei gertatzen zaien gauzak ezan ziren.Nik uste dut txarla hauek oso ondo estortzen zaizkigula ezta?Beno ba hau izan zen guztia. Agur!!

BIDEOA